Polscy obywatele w ostatnich latach, po wstąpieniu naszego państwie do Unii Europejskiej, zaczęli w dużej mierze wybierać pracę zagranicą zamiast w Polsce. Poprzednio także z pewnością emigrowano zarobkowo, niemniej jednak nie aż na tak dużą skalę w jaki sposób dzieje się to teraz.

Najpopularniejsze, wybierane przez Polaków kierunki wypadów w latach dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku to przede wszystkim Niemcy, głównie na bliskość tego państwa. Do Niemiec wyjeżdżali głównie mężczyźni, którzy znajdowali zatrudnienie w przemyśle budowlanym (na budowach, przy remontach i tym podobnych zajęciach). Inne państwa, które wybierali Polacy jako miejsca docelowe emigracji zarobkowej to między innymi Francja, Niderlandy czy Włochy (dziś to Norwegia: podatek Norwegia). Do dwóch pierwszych z wymienionych państw wyjeżdżano głównie do pracy w branży rolne – byli tam potrzebni pracownicy do zbioru owoców i warzyw. Do Włoch z kolei wyjeżdżały głównie kobiety jako opiekunki do dzieci i osób starszych.

W tej chwili, po otwarciu rynków pracy w Unii Europejskiej, Rodacy w bardzo wielu przypadkach wyjeżdżają do Sporej Brytanii i Irlandii. Natomiast najpopularniejszym krajem emigracji zarobkowej, który nie powinno się do Unii Europejskiej, jest Norwegia (zobacz Książka Norwegia). Mieszkańcy Polski pracują tam głownie w budownictwie i w przemyśle rybnym, ale polska firma w Norwegii i generalnie polska działalność gospodarcza w Norwegii też nie należy do rzadkości. Zwłaszcza bacząc na, ze są tam bardziej przejrzyste niż w naszym kraju zasady podatkowe. Po wpisaniu w wyszukiwarkę internetową hasła „Norwegia podatki” znajdziemy szczegółowe informacje na ten temat.

Zobacz tutaj: Książka Norwegia.